Karşılıksız sevenlerim de oldu, karşılığını alamadığı için küsenlerim, hatta kin güdenlerim de..!
Dostça el sallayıp gidenlerim de oldu, düşmanlığı kendi karakterine yakıştıranlarım da..!
Şefkatlice ve beklentisiz sevenlerim de oldu, beklentisi sebebiyle üzenlerim de..!
*
Üstadın muhteşem ifadesi üzerine, ilmim olsa seri makale yazılırdı.
Şefkat, içinde merhameti de barındırır. Güzel, asil bir sevgidir. Beklentisiz sevgi olduğu için, bir yanıyla da Rahmanidir.
İhmal edilen ya da umduğunu bulamamış kalpler, şefkatle, incinmeden-incitmeden sevmeye devam ederler...
Böyle kalplere sevmek yeter. Onlar aşkı yücelere ait kutsal bir duygu olarak bilirler. Karşılığını ancak Rahmanide arar ve beklerler...
Şefkat cömert, aşk kıskançtır!
Şefkat paylaşır, aşk hasistir!
*
Ya insan birini hem aşk hem de şefkat kanatlarıyla seviyorsa..?
*
Bunun üzerine de siz düşünün..!
