Donau, Dona, Tuna...
Ülkeler dolaşan büyük bir nehir...
Kadim bir tarih...
Çilekeş bir şahit.
Belki bu yüzden bulanık akar,
Sanki düşe kalka çamura batar...
Nice anıları yatağında saklar.
Sanatlı köprüler,
Küçük tonajlı gemiler,
Hep onun gözüne bakar.
Kıyısında bir adam vardı bir zamanlar,
Gamını, hasretini Tuna'ya anlattı.
O günden sonra Donau hep gri aktı.
Bir adam vardı, sularında ıslandı...
