Dün gece Katar'da futbolun el mejor'u (en iyisi) yani dünya şampiyonu Arjantin ve onların kazanmasını isteyenlerin coşkulu sevinci vardı.
Şahsen böyle müsabakalarda özellikle Türk ve İslâm düşmanı Makron detayı ve Avrupa'ya göre az kalkınmış ülkelerin başarısını dilemişimdir.
Uzun zamandır futbol karşılaşması izlemeyen biri olarak Fas'ın yarı final oynayacağını duyunca biraz zaman ayırmış oldum.
Kazananların gözyaşları içindeki o coşkulu ve haklı sevinçleriyle çimlere yayılışları karşısında ben de kendimi tutamadım, gözlerim terledi.
Annem şaşkın bana soran gözlerle bakıyor, cevaplamaya çalıştım: Düşünsene anne, yemyeşil cennette hepimiz bir araya gelmiş, cehenneme düşmediğimiz, bağışlandığımız için buna benzer bir sevinç, mutluluk içindeyiz.
Dünya hayatındayken iman ettiklerimizin tam içindeyiz.
Kutsal kitabımızın ve Sevgili Peygamberimizin beyan ettiği hakiki ve sonsuz hayatın başındayız. Cennetteyiz...
Sevdiklerimizle birlikteyiz. Elemin, can sıkıntısının, hastalıkların, endişenin olmadığı, daimi huzurun sabahındayız...
İşte büyük kurtuluş...İşte gerçek sevinç...
Şairin;
"Solmaz pörsümez yeni."dediği yerdeyiz.
Cennetteyiz ve bu duygularla birbirimize sarılıp, şükürlerle, sevinçle ağlıyoruz. (Cennette üzüntü yok, sevinç gözyaşları.)
Tarifi olmayan lezzet ve güzellikler içinde hem birbirimize bakıyoruz hem de uçsuz bucaksız hayran olunası güzelliklere...
Aklımıza kim gelirse merakla soruyoruz, o da cennetlik oldu mu, ona da bize lütfedip, merhamet edildiği gibi cennet hayatı ikram edildi mi...
Messi ve arkadaşlarının yeşil çimlerdeki geçici dünya sevincinde ben bunları yaşadım annem...
