Şairin ''Sesler duymaktayım, davran ve boğuş!'' dediği eşiği aşalı nice zaman oldu.
Boğuşmak yani mücadele etmek için de insanda önce umut, sonra bu umudu besleyecek inanç ve azim olmalı...
Aşka inansa da insan, an geliyor öyle bir çıkmaz sokağın yüksek duvarına tosluyor ki, aşkı bu dünyaya ait olmaktan çıkarıp, ötelere ait bir ütopya olarak görmeye başlıyor. İnansa da, hani "bize vurmaz o piyango abi!" diyesi...
Ah o senfoniler, katil senfoniler!
Uykuları ortadan biçen zalim senfoniler...
Bir çocuğun en sevdiği oyuncağını elinden sadistçe çekip aldıktan sonra, dudaklarını büküp hıçkıra hıçkıra ağlamasını zevkle seyreden bir zalim gibiler...
Annemim üzerini ben örtüyorum. Ondan sonraya kalırsam, benim üzerimi sen ört Allah'ım, kimselere bırakma...Amin.
