Çok zaman oldu İstanbul'da nefeslenmeyeli. Şu sıralar sokağa çıkmamak için bahaneler arıyorum sanki...Neredeyse pencereden bile bakarken, birisi beni görmesin gayreti...Zorunlu ihtiyaç varsa, tezce alış ve hızla eve kaçış...Böyleyim bugünlerde, böyle tuhaf,böyle garip...Ya bir film izleyesim, ya uyuyasım var, ya da unutasım...
*
Sevgili Hanımefendi sesli şiir yayınladım, görmemeniz normal, çünkü ocak ayı dün itibariyle 60 sayfa...Bazen günde 3-4 paylaşım ard arda... Malum facem olmayınca, ruhumun atıklarına blogum katlanmak zorunda kalıyor. İlginize teşekkürlerimle...
*
Pırıl pırıl bir gün,herkese günaydın...
