kendimi Türk kahvesine benzetiyorum,
çok az şekerli,
tadında.
sesimi de kendim dışında,
bana çok hassas kulak veren nadir insanlar duyabiliyor.
fincanın tabağa dokunuşu gibi...
kendi iç dünyamdayım,
bir fincanın içindeki kahve gibi,
köpüğümün altında,
kederlerimle başbaşa...
orada tatlı, orada acı,
orada hüzünlüyüm...
kendimi Türk kahvesine benzetiyorum,
her zaman içilmeyen,
ama olmadığı zaman da,
aranan, unutulamayan...
