Ey Şair!
Sesin geliyor, uzun zamandır okuyorum yazdıklarını. 28. Mektubun gibi başlamak istedim. Ezberlediğim satırlarından sana sesleniyorum.
Özlem bize yazılmış bir pranga.
Bu prangalara sarıldıkça çoğalıyor sevgim. Yazdığın onca mektuba cevap vermek isterdim ama bu kendi dünyanda kurduğun Rüveyda'ya haksızlık olurdu. Belki de büyü bozulurdu.
Sen ne kadar beni Kentparkta beklesen de ben seni İstanbul'da bekliyorum. Sen çocukluğunla, ruhunla buraya aitsin. Garipliğin de yarım kalışımızdan. Ne merhametin, hoşgörün, alçakgönüllüğün ne de ruhun seni orada tutuyor. Kaçışlarda, savruluşlardasın.
Satırlarımı çoğaltmak istiyorum beni suskunluğa itiyorsun. Garip adam'a yorum yapmak isterken ufak bir mektuba dönüştü. Neden, ne cesaretle yazdım bilmiyorum. Bir an önce sana gönderip kaybolmalıyım.
