Bir iki kişi görse de ya deli der ya çılgın, belki aşık diyen sezgisi yüksek birileri de çıkar...
Bana hepsi yakışır. Aşk hepsi değil mi? Bu gidişle her durağa uğrayacağım nasılsa..."
[Rüveyda'ya Mektuplar, sh: 31]
İlk karşılaşmamızda yalnızca gözlerine, bakışlarına odaklanacağım. Orada önce hayatı arayacağım ve sonra Murat'ı...
Şu grisi koyulaşan dünyada solmaz bir mevsimsin sen Rüveyda...
Bugün, (parçalı bulutlu, güneşi yakmayan bu günde) bu satırları okuduktan sonra, kulaklığımı takıp, şarkılara eşlik ederek tenha yerlerde yürüyesim var. Yürüyesim, sana doğru...Adını haykırarak, hasretimi dağlayarak...
Ah adına modern zamanlar denilen günümüzde bir Mecnun hürriyetine talibim.
Aşk yüzünden avare, aşk yüzünden deli gömleği giymek ne güzel.
Sen içinin göklerinde kanatlarını açmış süzülürken, dışında insanların hoyrat bakışlarının ayakları altında ezilmektesin. Ne muhteşem bir paradoks...
Rüveyda!
Dün gece gördüm seni...
Elinde bizim kitabımız, odanda bizi okuyordun. Saçların, omuzlarının kıvrımından beline sarmaşık...
Varlığımdan haberin olmadı, benden yana dönüp bakmadın. Dalgın ve sanki çok mutsuz, umutsuzdun.
Üzülerek uyandım...
Yoksa bizim hikâyemizin gerçeği mi bu..?
