Zaman olur,
Herkes herkesten gider.
Bazen bir göz yaşı sızıntısında usulca,
Bazen sitemleri yükleyen,
Öznesi ''kal'' olan haykırmalarla..!
Ama herkes herkesten gider,
Bazılarını biz öldürürüz içimizde,
Bazıları da toprağı yorgan yaparlar...
Günler gider,
Haftalar, aylar, yıllar gider.
Ömür gider.
İnsan kendisinden gider bazen,
Kalmaları beceremeyince...
Gider işte,
Herkes herkesten gider,
Kelebek kanadı gibi narin ruhlar,
Anlaşılamadan,
Anlatamadan sessiz avazlarla gider...
Yollar, binbir kola ayrılır.
Yollar yılan gibi kapar da götürür sevdiklerimizi...
Gamımız baki olsa da,
Gider işte,
Herkes herkesten gider,
Kimi koşarak, kaçarak,
Kimi sürünerek, ayak direterek,
Islak gözlerle, boyun bükerek!
Herkes herkesten gider,
Gider işte...
