nerdeyim ben?
bulunduğum yer benim bildiğim dünya değil sanki!
öyle farklı yaşamaya alışmışım ki ben tanıdığım dünyayı...
öyle farklı şekilde
kendimi durdurmadan,
ne istersem yaparak,
dur durak bilmeden,
bazen zoruma gitmiyor değil, böyle şeyler ama
bu da bana Allah'ın verdiği bir şey...
bir şey diyemem tabi ki...
........
her şeyin bir sonu var bunu biliyorum!
çocukça gelecek belki ama burası kapalı, karanlık!
benim bildiğim o capcanlı,
benim dünyamdaki o renkler,
yavaş yavaş birer birer yok oluyor!
sağlıklı yaşamak ne büyük güzellikmiş...
bunu sağlıklı iken hiç anlamamışım,
hiç kısıtlanmadan yaşamak, kısıtlamamak...
nerdeyim ben?
sanki gidiyorum yavaş yavaş
bunu hissediyorum, biliyorum..!
sanki bitmeyecekmiş gibi,
her seferinde daha ilerisi, daha zorlusu,
bu sürede bir şey daha hissettim;
sonunu göremeden yaşamak çok acı!
hele ki kalbin,
kalbin bazı isterken yaşamak gerçekten çok acı!
onları yapamamak çok acı!
farklı bir yerdeyim..!
hiç tahmin etmediğim, hissetmediğim,
aklımın ucuna gelmeyen çok farklı bir yer,
tanımadığım...
benim bildiğim dünyanın dışında karanlık!
beni aydınlatan bir şey var, tek bir şey...
beni aydınlatan tek bir şey var;
ama ona da ulaşamıyor, gidemiyor yapamıyorum!
bunun acısı daha bir ayrı, öbürünün acı daha bir ayrı yoruyor!
hayallerime ulaşamamanın acısı ayrı yoruyor!
ne olacağımı, nasıl olacağımı bilmiyorum!
iyileşecek miyim bilmiyorum!
ama bir şeyi hissediyorum;
iyileşeceğimi ummuyorum!
bunu şimdi birisiyle konuşsam bana psikolojiksin diyecek ama
ummuyorum iyileşeceğimi!
çünkü içimdekinin yaşadığını ben biliyorum,
acıyı, canımı yakmasını
huzursuzluğunu...
yaktığı can benim canım!
belki ulaşmak istediğim bir şey olmasaydı,
çok mu daha rahat olurdum acaba, bunu da bilmiyorum!
ama ulaşmak istediğim bir şey var;
koklamak, ona dokunmak, sarılmak
görmek istediğim...
hissetmek istediğim bir şey var, bir an var, bir zaman var...
o zamana ulaşmak istediğim için mi bu haldeyim
bu kadar canım yanıyor onu da anlamıyorum!
ben, ben ki o kadar güçlü bir kadın...
beni böyle şeylerin sarsması,
ya da bu sarsıntıyı neye bağladığımı da bilmiyorum...
aslında tek işstediğim bir şey var;
tek bir şey...
zamanımın normal insanlardan daha hızlı bir şekilde azaldığı.
bu tanıyamadığım yerde,
ulaşmak istediğim tek bir şeye ulaşabilmek istiyorum,
başka bir şey istemiyorum...
sonra belki bu içinde yaşadığım şey
bu denli zoruma gitmeyecek!
