Hatalarımıza aynadır eylül.
Ömrümüzün hasat mevsimi.
Geriye dönüp dönüp el salladığımız, çokça da ağladığımız, ahladığımız bir duraktır eylül...
Sararmış, kıvrılmış yapraklarda kıvrandığımız, sancımızdır eylül.
Bir ömür arayıp da bulamadığımıza hayıflandığımızdır eylül.
Gönlümüzde çok özel bir yeri olduğu için çoğu kez Eylül diye büyük harfle başlayıp, ''gitme hep bende kal sırdaşım ol Eylül'üm!'' diye üstten virgülle ayırdığımız ve içimizde hiç ayrılamadığımzdır...
Belki de sapsarı sarhoşluğumuz, ayılmayı istemediğimiz.
Hasretlerimize aynadır eylül.
Vedaların yankılandığı sarı odalar, aynı şarkıyı bilmem kaçıncı kez dinlediğimizdir eylül...
Şu fani dünyanın bir an gelip de biteceğinin resmidir eylül.
''Eylül bakışlı bir müteşairin'' söylediklerinden çok söylemediklerinin toplamıdır eylül...
Öyle bir toplam ki çıkacak bir can kalmıştır geriye dediğimde, kalan yapraklarını da bir anda dökendir eylül...
