Islak caddeler içimde garip bir yetimliği beslerdi.
Sonra geceler ve sonra kirpiklerim ıslanmasa uyuyamazdım...
Artık eskisi gibi hatalarım gece sineması olmuyordu. Geçmişe dair ne varsa zaten vizyondan kaldırmıştım! Bu ıslaklığı da seviyordum, pek yakışıyordu ömrüme...
"-Bu hüzün var ya, bu ıpıslak hüzün, vallahi huy oldu bende!" diye mırıldanıp yorganın altına kaçmıştı adam...
