Eylül;
Kelimelerin Hazanı,
Cümlelerin Hüzünlü Mevsimi,
Mısraların Hüzünlü Hecesi...
Hüzünlü Şiirlerin İlhamı,
Gizemli Aşkların İsyanı...
Eylül;
Varlıkla,
Yokluğun Tam Ortasında,
Bir Şiirin Mısralarında,
Umutlara Ağlamayı Öğretiş
Hasreti Kalbin İçinde Közletiş...
Adım Gibi Biliyorum,
Eylül Sancısı Düşmüş İçine,
Her Tarafından Hüzün Esiyor,
İçinden Soluk Soluğa Eylül Geçiyor...
Hüzne Aşık Yüreğin,
Bu Yılda Takatsiz Yaşlanıyor...
Çünkü Sen Eylül'sün,
Sen Sonbaharsın...
Gün Gelir Gözlere Düş Olursun
Gün Gelir Dudaklardan Akarsın Rüyalara...
Hüzün Sensin,
Yağmur Sen,
Keder Sensin,
Gözyaşı Sen...
Nasıl Söylesem,
Sesindeki Rüzgarın Nefesiyle,
Sen Sevgisin,
Sen Duygu...
Sen Hayalsin,
Sen Düş...
Sen,
Sen,
Kendi Kaderine Bırakılmış,
Bir Aşk Öyküsüsün...
Sevda
